Op dinsdag lunchen wij kunstenaars in Messen meestal samen. Vanmiddag zaten wij met zijn zevenen in de gezamenlijke keuken op de eerste etage te eten, toen er onverwacht gestommel op de trap klonk. De buitendeur is normaal altijd op slot, nu kennelijk niet. Wie kon dit zijn? Het bleek een echtpaar te zijn, wonend in Ålvik, dat naar mij op zoek was en mijn werk wilde komen bekijken. Ineens herkende ik hen van de muziekavond in het gemeenschapshuis waar ik vorige week uit nieuwsgierigheid en om kennis te maken met de plaatselijke bevolking naar toe was gegaan. Dit echtpaar maakte mij wat wegwijs en was heel geïnteresseerd in mij en naar wat ik in Ålvik kwam doen. Ik had ze een ansichtkaart van mij gegeven en gezegd dat ze altijd welkom waren om te komen kijken. En dat kwamen ze nu dus doen. Ik wist niet hoe ik het had. Wat ontzettend leuk! Ik heb hen meegenomen naar mijn werkruimte op de begane grond en laten zien waar ik mee bezig ben. Ze wilden ook graag mijn schilderijen bekijken die ik uit Amsterdam had meegenomen. "Ja, we weten alles van je, we hebben je web-site bekeken en met veel mensen over je gesproken de afgelopen week." Ze wilden eigenlijk meteen een schilderij kopen maar vanwege de prijs, slapen ze daar nog een nachtje over. In ieder geval ben ik uitgenodigd om hun eigen gemaakte cider te komen drinken en hij zal mij binnenkort een bijzondere vallei laten zien. Ik geniet van deze onverwachte, mooie ontmoetingen en beschouw ze als het resultaat van mijn leven als onafhankelijk kunstenaar en zelfstandig ondernemer. Wat ben ik in deze dagen van grootscheepse bezuinigingen blij dat ik nooit van mijn leven afhankelijk ben geweest van kunstsubsidies. Ook al werd je zonder het keurmerk van een kunstsubsidie eigenlijk nauwelijks serieus genomen door het moderne kunst-establishment.
1 opmerking:
VRIJHEID = BLIJHEID
SPANNEND VERHAAL PAUL!
Een reactie posten