Gisteren heb ik mijn vriend Knut Vaage (www.knutvaage.com) opgezocht in zijn cabin. Knut is een gepassioneerd en succesvol componist van contemporaine muziek die veel van zijn composities in opdracht maakt. Zijn composities worden in de hele wereld uitgevoerd. Volgend jaar gaat een grote opera van hem in première in het nieuwe, prachtige operagebouw in Oslo. Zijn cabin ligt nogal afgelegen, hij heeft er geen internetverbinding en hij gebruikt het vooral om zich terug te trekken uit de stad en zich op zijn werk te richten. Dat kan ik goed begrijpen. De reis er naartoe was lang, zo'n tweeëneenhalf uur rijden langs de fjord op verschrikkelijk smalle en kronkelige wegen, en een half uur met de boot. Maar het was de moeite waard, Noorwegen is zo mooi.
Eigenlijk zouden we gaan vissen maar uiteindelijk kozen we voor een wandeling in het bos. Knut en ik kennen elkaar al vanaf mijn eerste bezoek aan Noorwegen. Sindsdien volgen we elkaars werk. Hij heeft verschillende tentoonstellingen van mij bezocht en ik heb geregeld premières en andere uitvoeringen van zijn composities bijgewoond. We hebben veel gemeenschappelijk en we zijn allebei min of meer 'workaholic'. Het was goed om met elkaar van gedachten te wisselen over de betekenis van inspiratie, een leven mét of zonder kunst en over de vraag of je als kunstenaar al dan niet moet streven naar de puurheid van een kunstwerk. Onderweg kwamen we een Pool met een hengel tegen en een plastic zak vol vers gevangen vis.
's Avonds was ik bij het openingsconcert van de Volksmuziekweek in Kvinnherad waar de nieuwste compositie van Knut, 'I vrimmelen', zijn wereldpremière beleefde. Bijzonder dat deze eigentijdse reconstructie van oude liedjes en wijsjes uit de streek in een traditionele context van een volksmuziekfestival toch wordt uitgevoerd en gewaardeerd in Noorwegen. Op de foto hieronder bedankt Knut het orkest.
In de stikdonkere nacht namen we afscheid aan de kant van de weg, elkaar succes wensend met het werk en hopend op een spoedig weerzien. Het was een mooie, waardevolle dag.
1 opmerking:
leuk verhaal. Vooral ook dat je al zo lang contact hebt met Knut. Maar ging je dan "in het stikdonker' weer helemaal terug (boot, auto,...)? Zijn die Noren dan niet zo gastvrij dat je even op de bank of een logeerbedje kan blijven tot de volgende dag??
Een reactie posten