Opnieuw een schitterende dag met temperaturen boven nul. "Wat vind je Wim, moet ik weer naar buiten?" "Doe maar, nu is het nog mooi, één fikse wind en al de mooi gekleurde herfstbladeren waaien van de bomen." Dus ik ben er vanmiddag weer op uitgetrokken. Het was moeilijk een goed pad te vinden en ik kwam terecht in een heel drassig en zompig gebied waar ik af en toe behoorlijk in wegzakte. Geregeld moest ik een waterstroompje oversteken, springend van steen tot steen. Mijn bergschoenen hebben het weer flink te verduren gehad, maar daar zijn ze voor gemaakt.
Tijdens zo'n wandeling schiet er van alles door je hoofd. Ik dacht eraan hoe leuk ik het eigenlijk vind dat ik afgelopen week ook nog een groot schilderij heb verkocht. Aan een ouder echtpaar dat in hun hele leven nog nooit eerder een echt kunstwerk had aangeschaft. Vorig jaar hadden ze mijn schilderij voor het eerst gezien en ze konden het niet uit hun hoofd zetten. Het bevestigt mij in mijn standpunt dat goede kunst altijd overtuigt en enthousiasmeert en dat iedereen in potentie voor schoonheid ontvankelijk is. Ik prijs mij dan ook gelukkig dat mijn werk weerklank vindt onder brede lagen van de bevolking, en dat ik voor de waardering ervan niet afhankelijk ben van het zuinige exclusivisme van een modieuze kunstelite. Zoals mijn motto luidt: 'Kunst voor alle mensen'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten