Het stroomt

Het stroomt. Meteen de dag na mijn aankomst in Ålvik heb ik mijn atelier betrokken en ben ik aan het werk gegaan. In Nederland was ik maanden bezig geweest met de productie van het WAW-magazine, het inrichten van exposities en alles wat daar bij komt kijken, het actualiseren van mijn adressenbestand en meer van dat soort administratieve en organisatorische activiteiten.

Het was daardoor wel weer even wennen in het atelier, en mijn idiote opdracht aan mezelf om al mijn meegenomen doekjes te beschilderen, viel mij aanvankelijk nogal zwaar. Maar na een week lig ik helemaal op schema en onderga ik een tintelende explosie van creativiteit. Dat er elektriciteitsmasten op mijn bergen komen is niet zo verwonderlijk, want sinds mijn laatste verblijf hier zijn er op de prachtige berg achter mijn atelier enorme masten geplaatst. Er is jarenlang verzet van de plaatselijke bevolking geweest tegen deze visuele aantasting van de fjord, maar tevergeefs, de macht van het geld was niet te stuiten. Het getuigt van een enorme platte, arrogante, materialistische stupiditeit om in een rijk land als Noorwegen de natuur met haar majestueuze uitstraling van eeuwigheid zo te vervuilen. Ik probeer mij niet op te winden...mijn bloeddruk...

Daarnaast komen er ook weer huizen in mijn schilderijen. Lange tijd wist ik niet wat ik met die huisjes die ik overal in het landschap zie, moest aanvangen, maar nu komen ze toch ineens weer terug in mijn schilderijen. Ik raak weer heel bewust van de magie van het schilderen zelf, van de verf, de vele manieren waarop die te gebruiken is en de kracht van de suggestie. Kortom, ik ben helemaal in mijn element. Ja, het stroomt.