Vanmorgen vroeg is Ross vertrokken uit Messen. Toen ik eind mei arriveerde was hij hier al enige tijd aan het werk. Met hem deelde ik de keuken. Hij bekeek mijn schilderijen, schreef er zelfs een gedicht bij, ik las met veel genoegen zijn poëzie. In de kleine 10 weken dat we met elkaar optrokken, ontwikkelde zich een heel plezierige manier van omgang. "How are you Ross, did you sleep well?" "Hello Paul, how is your work going today, do you have a productive day so far?" We hadden enkele echte, persoonlijke gesprekken over dingen die er toe doen in het leven, we maakte af en toe een uitje samen en we hadden vooral ook erg veel plezier. We voerden gesprekjes door alleen maar op elkaar te reageren met ja (jaaaa op zijn Noors), jaja en nee (neiiii op zijn Noors). Vanmorgen om 7 uur heb ik Ross Donlon op de bus gezet, waarmee het vervolg van zijn reis door Europa is begonnen. Daarna gaat hij weer terug naar Australië, heel ver hier vandaan. In de keuken is het kaal en koud. Ik mis hem. Het ga je goed, Ross.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten