Waar ik gisteren gelukkig van werd.

Gisteren ben ik naar het Folkemuseum in Utne gegaan om daar onze kunstwerken aan de wand te monteren, sokkels en vitrines te plaatsen en de ruimte door enkele aanpassingen geschikt te maken voor onze tentoonstelling 'Holland in Hardanger'. Omdat er in de ochtend maar één bus ging, ben ik in alle vroegte vertrokken. Zo kon ik in ieder geval de veerboot van vóór achten halen. Het was nog hartstikke donker en knap koud. Aangekomen in het museum en eenmaal kennis gemaakt met Gunnar Kjerland en Torfinn Hus, de mannen van de technische dienst, gingen we na een snelle kop koffie direct aan de slag. Het werd een geweldige dag waarin we gezamenlijk knopen doorhakten en heel veel werk gedaan kregen. Het was bijzonder hoe gemakkelijk en snel we het over alles eens werden. We maakten grappen en konden direct lezen en schrijven met elkaar. Na een dag stevig doorbuffelen namen Gunnar en ik samen de boot terug. Tijdens de reis bedankten we elkaar vanuit ons hart voor de fijne samenwerking. 

Eenmaal op de wal aangekomen bleek dat ik nog twee uur in de koude donkerte moest wachten op mijn bus. Maar gelukkig was vriend en collega Wim van den Toorn zo goed mij met zijn auto op te halen en terug te brengen naar mijn verblijfplaats in Ålvik. Alwaar de dag eindigde met een mooi en persoonlijk gesprek met mijn zojuist uit Nederland aangekomen mede-exposanten Sjaak Langenberg en Rosé de Beer over leven, dood en het omgaan met verlies. Kortom, een dag vol kunst, inhoud, gelijkgezindheid, warmte, en vriendschap.