Ik breek door

Zo voelt het. Ik breek door, door mijn eigen grenzen heen. In de veilige beslotenheid van mijn atelier heb ik eergisteren een nieuw schilderij opgezet, anders dan alles wat ik ooit heb gedaan. Nou ja, misschien niet helemaal, sinds vorig jaar is mijn werk eigenlijk al aan het veranderen. Maar nu ben ik toch wel heel geconcentreerd en verfrissend aan het werk. Ik kan niet wachten om verder aan dit nieuwe schilderij te werken, maar de verf moet eerst drogen.

Twee weken geleden hield ik nog een lezing over mijn werk, iets dat ik bij gelegenheid wel vaker doe. Ik vertel dan over mijn uitgangspunten en bespreek het schilderij als een totaliteit van beeldende elementen. Elke keer realiseer ik me dan dat ik mezelf beperk, in die zin dat ik maar een bescheiden arsenaal gebruik van het oneindig aantal beeldende mogelijkheden dat er is. Nu is dat ook weer niet zo gek. Want juist in en door die beperking van middelen onderscheidt de ene kunstenaar zich van de andere. Daarom herkennen we kunstwerken en kunnen we ze toeschrijven aan een specifieke maker.

De uitdaging van het kunstenaarschap is om nieuwe mogelijkheden te onderzoeken en nieuwe wegen in te slaan, en tegelijkertijd jezelf te blijven. Veranderen is moeilijk en ook een beetje eng misschien. Je moet oude kaders loslaten terwijl je nog niet weet welke nieuwe daar precies voor in de plaats komen.

Zonder een bepaalde mate van openheid, lef en zelfvertrouwen verandert er nooit iets. Dat zou het leven knap saai maken. Ik zie het liever als een avontuur. Daarom spoed ik mij vandaag weer naar mijn atelier!