Wij zingen het Wilhelmus!

Gisteravond vond in Galleri Puls onze finissage plaats. Het leek ons zinnig om een bijeenkomst te organiseren waarin we iets meer konden vertellen over ons werk en over de invloed van het Noorse landschap daarop. Er zou een muzikaal intermezzo zijn maar er bleek op zo'n korte termijn geen muzikant te vinden. Toen hebben Wim van den Toorn en ik uit volle borst twee coupletten van het Wilhelmus gezongen. De bekende Noorse kunstenaar Ida Helland-Hansen kan ook heel goed zingen en zij neuriede de tweede stem bij het laatste couplet. 

Vervolgens hadden we onder haar leiding een heel geanimeerd gesprek. Zij vroeg ons te reageren op haar stelling dat onze schilderijen nooit door Noorse kunstenaars gemaakt hadden kunnen worden. En wij spraken over onze werkwijze, over de betekenis van het concept in ons werk en over nog veel meer. Na afloop was er zelfs een glaasje wijn. 

Niet voor mij, want ik moest nog 30 kilometer terugrijden en alcohol in het verkeer is in Noorwegen strikt verboden. Dat begrijp ik wel, want de wegen zijn hier smal en gevaarlijk en de nachten zijn hier onvoorstelbaar zwart en donker. Er is geen verschil tussen het zwart van het asfalt en de steile afgrond naast de weg. De heldere lucht, de rotsige bergwand, de geheimzinnige bossages en de weidse fjord, alles is gehuld in het pikkedonker. Zonder de extra lampen waar veel auto's hier mee zijn uitgerust, zie je geen hand voor ogen.

Vandaag en morgen zijn de laatste dagen van onze tentoonstelling in Norheimsund. Intussen werk ik door aan mijn nieuwe serie schilderijen. Daarover later meer.

Sneeuw, regen en veel watervallen

Inmiddels ben ik hier nu anderhalve week. Mijn tentoonstelling in Galleri Puls in Norheimsund is vorige week geopend door Lars Erik Klafstad, de wethouder Kunst en Cultuur van de gemeente Kvam. Het werk van mij en Wim van den Toorn hangt er prachtig bij. Wat is het toch altijd opwindend om een tentoonstelling in te richten. We hebben onze schilderijen met veel ruimte opgehangen zodat ieder schilderij goed tot zijn recht komt op de mooie witte wanden van de galerie. Op Facebook heb ik al een aantal foto's gepubliceerd maar ik zal binnenkort hier ook enkele afbeeldingen plaatsen. Er is een mooi artikel in de krant verschenen dus ik hoop dat er veel bezoekers zullen komen kijken.

Gisteren was ik per boot op bezoek bij de de leider van Kunstnarhuset Messen die aan de overkant van de fjord woont. Ik maakte op de boot de bovenstaande foto waarop goed te zien is dat het in de bergen al sneeuwt. Hier beneden regent het bijna de hele dag, en niet zo zachtjes ook. Het water stort zich van de bergen af via talloze watervallen die spontaan ontstaan. 's Nachts word ik soms wakker van het gekletter van de regen op mijn raam. De komende dagen is er storm voorspeld.

Ik zit gelukkig binnen en ik ben begonnen met schilderen. Vanaf zondag heb ik drie nieuwe schilderijen opgezet. Heerlijk om de hele dag in mijn atelier te kunnen zijn, meestal zonder een enkele verplichting die de tijd begrenst. Geestelijk kom ik helemaal tot rust, ik voel me zo in mijn element hier op het atelier midden in de ruige natuur. Over mijn schilderijen schrijf ik nog niets, behalve dan dat ze heel anders worden dan voorheen.

Spannend!

Zo, het is weer tijd voor een nieuw blogje. De afgelopen maanden heb ik eigenlijk alleen elke maand een nieuwe beeldpraat op mijn weblog gepubliceerd maar nu zal ik weer regelmatig zelf een stukje schrijven.

Inmiddels ben ik in Noorwegen aangekomen, waar het veel regent, grijs en een stuk kouder dan in Nederland is. Onderweg zag ik de eerste sneeuw maar ik voelde mij onmiddellijk thuis in deze prachtige natuur. Voor mijn vertrek was ik enigszins gespannen omdat ik niet wist of ik alles wel in mijn auto zou krijgen. Ik ga hier namelijk niet alleen drie maanden werken, maar ik heb tegelijkertijd een expositie in Galleri Puls in Norheimsund. Ik heb zo'n veertig schilderijen bij me, groot en klein, ongeveer twintig lege doeken, en dan nog eens al mijn materiaal. Maar gelukkig ging alles er gemakkelijk in.

Mijn tentoonstelling is inmiddels geopend en ik hoop dat ik aan het begin sta van een nieuwe productieve werkperiode. Ik heb nog geen idee wat ik ga maken, het is net of ik helemaal leeg van binnen ben. Dat gebrek aan houvast vind ik zelf niet bepaald prettig maar het hoort wel bij het scheppingsproces. Vanuit die onbegrensde leegte gaat er de komende maanden ongetwijfeld iets gebeuren. Ik kan in deze fase niet meer doen dan het zoeken naar mijn concentratie en ik probeer me open te stellen voor de dingen die zich voordoen. Nu kan ik me nog nauwelijks voorstellen dat ik over drie maanden thuiskom met een serie nieuwe schilderijen. Maar dat gaat wel gebeuren. Spannend!