Als alles volgens plan verloopt heb ik het WAW-magazine binnen tien dagen in huis. En dan te bedenken dat het nog maar net twee maanden geleden is dat ik voor het eerste contact zocht met vormgeefster Suzanne Mol.
Harper T. Jensen en ik waren al enige tijd in gesprek over het uitgeven van een magazine, maar we dachten toen aan een blaadje van acht tot tien pagina's. Alle teksten moesten nog geschreven worden. Het kan raar lopen. Nu ligt er een kant-en-klaar-ontwerp van achtentwintig pagina's bij de drukker met een geplande oplage van 1250 exemplaren, mede mogelijk gemaakt door de enorme inzet van een team van medewerkers, waaronder hoofdredacteur Harper T. Jensen, vormgeefster Suzanne Mol en eindredactrice Cleo Meulman.
Zeven adverteerders droegen financieel een steentje bij, zodat ik nu nog maar een paar weken bruine bonen hoef te eten om de schade enigszins beperkt te houden. Het is qua tijd en geld behoorlijk uit de hand gelopen, dat wel. Maar wat is het bijzonder om de eigen, nietsontziende dynamiek te ervaren die een korte, kleine ingeving op een zonnig terras doet uitgroeien tot een concreet, tastbaar resultaat dat binnen twee weken de wereld in gaat: juist ja, de WAW!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Nou Paul, je weet de spanning er goed in te bouwen... Over raar lopen gesproken... ik ren nu al dagelijks naar de brievenbus voor de ongetwijfeld mooie en interessante WAW magazine! Enne als je die bruine bonen beu bent, heb ik nog een leuk familierecept voor capucijnders....
Een reactie posten