Afgelopen donderdag was ik in Oslo om mijn vriend Herman van Eggelen te begraven. Ik kende hem pas iets meer dan twee jaar, maar in deze korte tijd hebben we een intensief contact gekregen. Herman organiseerde in het bedrijf waar hij werkte, Wilhelm Wilhelmsen ASA, uit aardigheid een tentoonstelling van mijn werk en hij kocht zelf drie gouaches na de tentoonstelling aan. Het was een groot plezier met hem samen te werken en om in zijn aanwezigheid te verkeren. We zagen elkaar dan ook geregeld in Oslo of in Amsterdam. Hij was een buitengewoon hartelijk, enthousiast sociaal, intelligent en geëngageerd mens. Twee maanden geleden zag ik hem voor het laatst toen ik in Oslo was in verband met de de productie van mijn boek. Hij haalde me met zijn auto op in de stad om pannenkoeken te gaan eten, en vertelde me dat hij in 2009 geen enkele keer een plastic zakje in een winkel had geaccepteerd om zijn boodschappen te doen, zelfs als hij eigenlijk teveel had gekocht om met zijn twee handen te dragen. Vanwege het milieu... Ik zal deze grote, ontwapenende, motorisch ietwat onhandige man met zijn karakteristieke, opgewonden stem erg missen.
1 opmerking:
Beste Paul,
we hebben idd van een goed mens helaas veel te vroeg afscheid moeten nemen. We houden hem in onze gedachte levend. De prachtfoto heb ik uitgeprint voor zijn moeder Trudy.
En nogmaals heel veel dank namens allen dat jij de moeite hebt genomen om voor zijn afscheid af te reizen naar Oslo, het heeft ons als familie heel goed gedaan.
vr. gr. Pater Paulus (neef van Herman)
Een reactie posten