Tot rust komen is iets heel anders dan mediteren, zo heb ik ervaren. Tot rust komen is een geschenk, dat je kan overkomen als je rust “neemt”. Dat kan ook gebeuren als je mediteert. Maar het is geen wet dat je er op kunt rekenen. Bij het mediteren kun je tot de ontdekking komen dat je knap onrustig bent.
Als ik over het schilderij “Na vertrek “ ga nadenken merk ik op dat er ook hier eigenlijk helemaal geen rust kan zijn achter de stilte die aan de oppervlakte zichtbaar is. Nergens is zo veel onrust als in de zee en in wolken. Wie zou er graag uit een vliegtuig willen stappen om rustig in de wolken te gaan wandelen? In een bos is meer kans om rust te vinden. Maar op schilderijen van Paul Dikker zie ik weinig bossen.
Het schilderij suggereert, leegte, rust en ruimte. Maar de vraag is: wat zie je niet? De kunstenaar zelf is onzichtbaar, maar heeft duidelijk niet stil gezeten. De wolken, zoals opgemerkt, zijn alleen schijnbaar rustig. De kleuren suggereren ook rust, maar rechts wordt die rust doorbroken door een groene berg. Hé, juist daar zie ik toch een bos! Zou daar dan rust te vinden zijn?
Rust / onrust. Zo zou wat mij betreft de titel van dit schilderij kunnen luiden. De titel “Na vertrek” blijft dan alsnog intrigeren. Want wie is hier nu zojuist vertrokken? Heeft God zich hier van zijn schepping afgekeerd? Is de schepper van het schilderij net op een boot afgevaren? Het is wel leuk als dat een raadsel kan blijven.
Joan de Roos (volgt de ontwikkeling van Paul al vele jaren en heeft verschillende schilderijen van hem in bezit)
