Dit
schilderij heet binnenkort. Mooi schilderij, mooie titel. Het prikkelt de
fantasie over wat er binnenkort gaat gebeuren. Mijn eerste gedachte: de beste
man slaat te pletter. Over enkele seconden knalt hij op een rotsblok. Met zijn
hele lichaam vol erop. Pats. En dan is alles voorbij. De klap maakt direct een
einde aan zijn leven. Nou ja, direct? Hoe hoog is het eigenlijk? Die rots waar
hij vanaf springt? En hoe hoog is hij, nu, op dit moment, het moment waarop hij
is vastgelegd? Hoe schat ik de hoogte eigenlijk in? Ik heb de rotswand, de man,
de wolken en de struiken links. Dat valt niet mee. Valt hij eigenlijk wel? Hij
lijkt stil te hangen. Of, nee, zou het kunnen dat hij omhoog valt, de wetten
van de natuur tart en liggend op zijn buik in het zand aan zee ineens door een
zuigende kracht omhoog getrokken wordt om uiteindelijk op beide benen boven op
dat enorme rotsmassief te eindigen. Wow. Binnenkort staat hij daar boven,
lachend, omdat hij niet na kan vertellen hoe hij daar terecht is gekomen. Maar
wat hij wel weet is hoe het voelde. Hoe het voelde om in die ruimte tussen
boven en beneden, of tussen beneden en boven, die magische ruimte, om in die
vrijheidsruimte te zweven. Binnenkort is het voorbij, dat is een ding dat zeker
is, ergens zal hij neerkomen, landen … maar hard of zacht: dat is de vraag.
Marcel Lenssen is toneel- en scenarioschrijver.
Marcel Lenssen is toneel- en scenarioschrijver.
