Postbodes en omroepmedewerkers, verenigt u!

Wat ben ik toch weer blij met de publieke omroep. Ik zag net op Uitzending gemist een aflevering van Zembla over de situatie bij TNT post. Onvoorstelbaar hoe er met de postbodes wordt omgesprongen. Onvoorstelbaar ook dat er nog geen stakingen zijn georganiseerd door de vakbond. Het wordt hoog tijd dat daar een wilde staking losbreekt. Het programma toont een aaneenschakeling van weerzinwekkende beleidsmaatregelen. Ik noem maar iets. Op de vloer in de ruimtes waar de post wordt verdeeld en geordend, zijn gekleurde lijnen aangebracht waarbinnen de postbodes moeten blijven. Zo zullen ze efficiënter werken. Ze mogen niet van hun stoel opstaan, buiten de lijnen komen wordt bestraft. Pardon? Gebeurt dit in Nederland? Dit is pure slavenarbeid, waarover je wel eens iets hoort uit verre, arme, onderontwikkelde landen. Ook moeten postbodes reclamemateriaal rondbrengen waarin TNT om postbezorgers vraagt. Let wel, de postbodes zijn de vaste krachten die vaak al jarenlang in dienst zijn. Hun banen staan nu op de tocht. De postbezorgers die TNT nu zoekt zijn zeer slecht betaalde parttime krachten. Van de postbodes wordt dus gevraagd om wervingsbrochures voor hun eigen toekomstige vervangers rond te brengen. Hoe pijnlijk! En dan te bedenken dat TNT post nog altijd erg veel winst maakt. Maar zoals de aflevering van Zembla laat zien, het gaat alleen nog maar om de belangen van de aandeelhouders. Om de cijfers dus. De post zelf blijft geregeld staan en wordt niet of veel te laat bezorgd. De top van TNT wil niet reageren in de uitzending, vroeger heette dat 'de arrogantie van de macht'. Tenenkrommend is het. En dan te bedenken dat dezelfde rechtse politiek die nu wil bezuinigen op de publieke omroep, op Zembla dus, ook de liberalisering en globalisering van markten op haar geweten heeft die leidt tot wantoestanden zoals bij TNT. Ik zou zeggen: postbodes en omroepmedewerkers, verenigt u!

Janine Jansen

Wat een prachtig portret heeft regisseur Paul Cohen gemaakt van violiste Janine Jansen. Ik was tot tranen toe geroerd. Waarom? Het is altijd erg moeilijk om het maatschappelijk nut van kunst uit te leggen, laat staan om subsidies en investeringen in kunst te legitimeren tegenover mensen die er geen enkele affiniteit mee hebben. Maar deze film is één groot pleidooi voor de kunst. Voor de waarde en betekenis ervan, voor de schoonheid op zichzelf en de vreugde die dat brengen kan. De film toont Janine in al haar authenticiteit, met haar passie, haar hang naar perfectie, haar compromisloosheid voor datgene wat zij echt belangrijk vindt, haar muziek. We zien haar en haar collega's muziek maken, expressief en alert, tot het uiterste geconcentreerd, luisterend naar elkaar. We zien ze praten over muziek, over inspiratie, magie en liefde; kortom, over alles wat er in het leven toe doet. Daartegenover staat het alledaagse leven, de grote mensenwereld, waarin het om geld verdienen gaat, het 'vermarkten' van Janine in een blad dat haar naam draagt. We zien haar haar kwetsbare verschijning poseren voor talrijke camera's, we zien haar oneindig handen schudden, cd's signeren, met wildvreemden dineren en beschaafd converseren. En altijd maar glimlachen, tot haar kaken er pijn van doen, omdat het er nu eenmaal bij hoort. En daarna reist ze weer verder, van concert naar concert, van stad naar stad, vliegtuig in, vliegtuig uit. Uiteindelijk wordt het haar aan het einde van de film teveel. Omdat ze almaar geeft, zichzelf geeft, en eigenlijk te weinig terugkrijgt dat haar ook wezenlijk weer voedt.
Eigenlijk zou het hele nieuwe kabinet de film moeten gaan zien, en ook al die mensen die menen dat de subsidies voor kunst maar moeten worden afgeschaft. Want hoe algemeen, saai en conventioneel wordt het leven van alledag zonder de sprankelende inbreng van kunstenaars als Janine?

Uitnodiging publicatie in België

Gisteren kreeg ik een zomaar ineens een verzoek van de Belgische organisatie SMartBe om een artikel te schrijven voor een boek over kunst en ondernemerschap.
SMartBe is een professionele vereniging voor creatieve beroepen in België en heeft een eigen studiebureau dat eens per jaar een tweetalig boek uitgeeft. Geen idee hoe ze bij mij komen, al heb ik een aantal jaren geleden wel in België geëxposeerd. Het is de bedoeling dat ik een portret schrijf over mezelf, met de nadruk op mijn eigen ondernemerschap en hoe ik tegen de combinatie aankijk van kunstenaar en ondernemer. Zijn die twee wel te verenigen? Daar is een heleboel over te zeggen en het is een actueel thema op het moment. Zeker nu de kunstensector in Nederland zulke grote bezuinigingen boven het hoofd hangt en veel kunstenaars en artiesten een invulling zullen moeten geven aan hun ondernemerschap. Omdat ik zelf al bijna 20 jaar als kunstenaar in mijn levensonderhoud voorzie, zonder subsidie of een vaste samenwerking met een galerie, heb ik daar van alles over op te merken. De weg die ik daarin ga is tamelijk uniek. Leuk dus dat ik nu in België word gevraagd om hierover te publiceren. De wereld is immers groter dan Nederland!

CDA-fractie

De huidige fractie van het CDA in de Tweede Kamer vormt geen goede afspiegeling van het ledenbestand. Ik stel voor vijf zittende volksvertegenwoordigers te verwijderen en te vervangen door leden die net als Ferrier en Koppejan tegen samenwerking met de PVV zijn. Zodat net als op het congres, ook eenderde van de fractie straks tegen samenwerking zal zijn.

BTW-verhoging, bezuinigingen en cultuurbarbaren

Zou die op handen zijnde rechtse regering nu echt de BTW op kunst willen verhogen van 6 naar 19%? Dat gaat er flink inhakken dan. Alles wordt duurder, kaartjes voor theater, muziek, en ook de prijs van tekeningen, schilderijen, beelden, foto's, keramische objecten, textiele werkvormen enzomeer moet omhoog. Terwijl de voorgenomen bezuinigingen toch al een druk leggen op de budgetten van kunstinstellingen en kunstenaars. Een van de mogelijke oplossingen is om de bezuinigingen op zijn minst gedeeltelijk door te berekenen aan de consument. Het geld om producties te maken moet toch ergens vandaan komen. Maar daar komt nu dan eerst die BTW-verhoging overheen. Prijsverhogingen die rechtstreeks naar de schatkist gaan, zonder dat daarvan ook maar iets ten goede komt aan de kunstensector zelf. Grote kans dat dit gevolgen heeft voor het aanbod. Minder geld betekent minder kunstproductie. Daar zullen die populistische cultuurbarbaren in Den Haag wel op aansturen. Met minder kunst en cultuur wordt de wereld straks nog een stukje platter en eenvoudiger. Zodat er straks nog meer domme mensen zijn dan nu al het geval is. Dom? Ja dom. En die fijne burgers kunnen dan straks in nog grotere getale kiezen op de koene redders van dit land van hardwerkende Nederlanders. Mijn god, in wat voor achterlijke cultuur zijn wij terecht gekomen?

Volgers

Als je wilt, kun je je aanmelden als volger van mijn weblog. Zie de ikoon volgers hiernaast. Zodat we nog meer één grote familie worden met z'n allen!